Φύλλο σφένδαμου

Απ'ότι θυμάμαι όλα τα μπαλκόνια στη γειτονιά που μεγάλωσα είχαν αναρτημένη τη γαλανόλευκη σα σήμερα.
Στην Κυψέλη του 1990.
Μετά άρχισαν να λιγοστεύουν οι σημαίες, λιγοστέψαμε και οι Έλληνες, και τώρα μένουν λίγα μπαλκόνια, κι αυτά χωρίς σημαίες.
Δεν ξέρω από που και πως ξεκίνησε αυτή η θεωρία ότι το να είσαι Έλληνας και στην καταγωγή και στην ψυχή είναι φασισμός.
Σήμερα δεν βγάλαμε τη σημαία στη βεράντα. Δεν τη βγάλαμε, γιατί μένει εκεί όλο το χρόνο. Με χιόνια, με βροχές, μένει πάντα εκεί, να δίνει λίγο γαλάζιο δίπλα στις σημαίες των γειτόνων, με το φύλλο σφενδάμου.
Εδώ βλέπετε, δε μας λένε φασίστες. Μας λένε με τα ονόματά μας, και μας χαρακτηρίζουν "Έλληνες" απλά. Ούτε και μεταξύ τους οι Καναδοί αλληλοαποκαλούνται φασίστες, κι ας έχουν όλοι τους από μια σημαία στη στέγη τους.
Από πότε αντικαταστάθηκαν οι χαρακτηρισμοί, και αλλοιώθηκαν οι έννοιες, το ξέρουν μόνο αυτοί που έκαναν αυτή την αντικατάσταση νομίζω.
Και κάπως έτσι, έφτασα να είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας εκτός Ελλάδας, αλλά να φοβάμαι μη μου φορέσουν καμία ταμπέλα φασίστα όσο είμαι στην Ελλάδα. Προσπαθώ με νύχια και δόντια να μιλάω μόνο ελληνικά στο παιδί μου, και να του διδάξω την ιστορία και την κληρονομιά που κουβαλάει, μαζί με την περηφάνεια που φέρουν αυτές οι έννοιες.
Δεν προσπαθώ να απομονώσω το παιδί μου από τους φίλους του που είναι όλοι -πλην ενός- Καναδοί. Μιλάει αγγλικά και γαλλικά έτσι κι αλλιώς όλη τη μέρα. Αυτό που προσπαθώ να κάνω, είναι να σώσω την ελληνικότητά του και να μην το αφήσω να γίνει ξένος μεταξύ ξένων όταν μια μέρα πάει σε ένα ελληνικό νησί διακοπές, και ίσως -που ξέρεις- αποφασίσει να μείνει μόνιμα εκεί.

Προσπαθώ..